آنِه!
تکرار غریبانه روزهایت چگونه گذشت؛
وقتی روشنی چشم هایت در پشت پرده های مه آلود اندوه پنهان بود؛
با من بگو از لحظه لحظه های مبهم کودکی ات، از تنهایی معصومانهدست هایت؛
آیا می دانی که در هجوم درد ها و غم هایت؛
و در گیر و دار ملال آور دوران زندگیت؛
حقیقت زلال دریاچه نقره ای نهفته بود؟
آنِه!
اکنون آمده ام تا دست هایت را به پنجه طلایی خورشید دوستی بسپاری؛
تا در آبی بیکران مهربانی ها به پرواز درآیی؛
اینک، آنِه!
شکفتن و سبز شدن در انتظار توست، در انتظار توست ...
منبع:
منب
کاش